हिवाळा उतरंडी ला लागला होता. पानगळ सुरु झाली होती. एका डेरेदार वृक्षाखाली ते दोघं एकमेकांच्या मिठीत विसावले होते.त्या सुखद शांततेला एक पूर्णत्वाची जाणीव देत.
“माझ्याशी लग्न करशील?” त्याने अचानक पणे विचारलं.
“लग्न म्हणजे काय?” उत्तरा ऐवजी तिचा निरागस प्रश्न.
“लग्न म्हणजे आपण एकत्र येण्यासाठी म्हणून केलेले विधी.”
“पण तसे आपण आत्ताही एकत्रचं आहोत की”
“तसं नाही गं, नेहमी एकत्र राहण्यासाठी”
“अरे पण त्यासाठी लग्नाची काय गरज?तू कधीही म्हणलास तरी मी यायला तयार आहे तुझ्या बरोबर”
“अगं तसं करून कसं चालेल?समाजाचा काही विचार नको का करायला?” त्याचा त्रासून प्रश्न.
तिचं नुसतचं खळखळून हसणं.
“आता त्यात हसण्यासारख काय आहे?”
“मला सांग समाज स्वीकारेल आपला नातं?”
“का?का नाही स्वीकारणार?तू श्रीमंत घराण्यातली आहेस म्हणून?का मी खानदानी नाही म्हणून?का तू so called उच्च जातीतली आहेस म्हणून?”
“तू चिडतोस ना तेव्हा गोड दिसतोस खूप”
“उगाच विषय बदलू नकोस”
“अरे तुझ्या सगळ्या प्रश्नांची उत्तरं तुला देखील माहिती आहेत. आणि तू म्हणालेल्या गोष्टींपैकी एकही माझ्या मनातली नाहीये,पण तूच समाजाचं नाव काढलंस म्हणून आठवण करून दिली रे तुला फक्त समाजाच्या विचारांची”
. . . . . .
“बरं लग्न करायचं म्हणजे समाजाच्या नियमानुसार करावे लागणार. मग माझ्या धर्मातलं लग्न तुझ्या धर्माला चालणार नाही आणि तुझं मला.”
“हे धर्म बिर्म काही नाहीये गं,तू ज्या घरात लहानाची मोठी झालीस त्या घरचा धर्म तो तुझा धर्म.”
“ते तुझ्या माझ्या साठी रे.समाजाचे काय?” तिचा मिश्कील प्रश्न.
“ठीके! ठीके! समाजासाठी नाही, माझ्यासाठी.मला इच्छा आहे लग्न करायची. मला एकदा तू नटून थटून कशी दिसतेस ते बघायचं आहे.लग्नाच्या जोड्यातली नववधू.तुमच्या शेजारी ते बापट राहतात ना, त्यांच्या मुलीच्या लग्नासारखं अगदी. ”
“हां,हे एक valid reason आहे. तशी मलापण इच्छा आहेच,तुला नटलेल्या नवीन कपड्यात बघायची.डोक्यावर फेटा आहे,मस्त सुटाबुटात नवरदेव गाडीतून उतरतायत.”
दोघांनी एकमेकांकडे बघितलं,काही क्षण शांतता आणि मग दोघही जोर जोरात हसू लागले.
तेवढ्यात मागून जोरात कोणाचातरी ओरडण्याचा आवाज आला.
”sweety...ए sweety....
here you are?हज्जारदा सांगितलं घराबाहेर पडायचं नाही म्हणून,पण तुला कळेल तर शप्पत.”
बोलता बोलता तो मुलगा तिच्या गळ्यात पट्टा अडकवत होता. तेवढ्यात मुलाची नजर त्याच्यावर गेली.“ए हाड...परत आमच्या sweety बरोबर दिसलास तर बघ. रस्त्यावरचं कुत्रं ते घाणेरडं,तरी त्या खाटकाला सांगितलं आहे तुझ्या कुत्र्याला बांधून ठेवत जा म्हणून,हाड चल..” मुलाने त्याच्यावर एक दगड भिरकावला.अन् तिला घेऊन तो घरच्या दिशेने चालू लागला.
त्याने तिच्या कडे बघितलं,तिच्या नजरेत आता स्वप्नं होती,त्याला सुटाबुटात बघणारी. त्याच्या नजरेत मात्र वास्तव उतरलं होतं..
त्या मुलाकडे बघून,एकदा गुरकावून तो आपल्या घराकडे वळला.
